Geçmeyecek Şiiri - Sercan Erdoğan

Şimdi bir vazgeçiş gözlerin..

Çocukluğumdan..
Oyuncaklarımdan..
Sonu mutlu biten çizgi romanlarından..

Kumdan kalelerimin yıkılışı gibi acıymış..
Bi baksan, inan ki geçecek..

Şimdi
bir kemoterapi seansı gözlerin..

Saçlarımdan yoksun
Ve bedenimde,
sensiz tükenmiş her hücrenin
kalbimin darağacında
sallanan
buram buram ölüm kokusu gibi..

Dinlesem dudağından döküleni
inan ki geçecek..

Şimdi
bir tutukluluk gözlerin..

İnfaz...
Ellerin'siz ellerim'in
soğuk oluş hali..
Sıcaklığımın
yokluğuna ilelebet mahkumiyet'i..

Sen bi gülsen seveceğiz güneşi..
inan ki geçecek..

Şimdi
bir şiir gözlerin..

Ölü bir bebek!
temiz yüreğine zehir bulaşmış gibi ilk satırda.
Ana feryadı!
Nããş'ı koynunda kokmasın diye
eliyle sürdügü bir kaç buz parçası..

Sen bi uyansan defedeceğiz acıyı..
İnan ki geçecek...

Şimdi
bir intihar gözlerin..

Tenha sokakların
hafif aydınlıklarında
bir kayboluş...
Biraz isyan gibi Rãb'be..
Biraz tövbe gibi
tenimiz aç hasrete!

Kessen bileklerimi kanım,
mavi akar da yine..
Susmasan, inan ki geçecek..

Şimdi gözlerin,
Azmetterici..
Bir doz amfetamin gibi
dinletiyor ağıtları..

Şimdi gözlerin..
ayrılıkla çizili hududlarımda
yabancı ellere bulaşan
simsiyah bir kan davası..

Şimdi gözlerin,
acının o keskin sırãt'ında
korkan
küçük bir çocuk nidası..

Şimdi gözlerin,
gözlerime
bakmayacaksa öyle;

İnan ki geçmeyecek…