Geçiyorum Günlerin Üzerine Basarak

Geçiyorum günlerin üzerine basarak
Ayaklarımın altında can veriyor batan güneş
Günler;
Dalında kurumuş bir incir tanesi
Günler;
Kızgın bir güneşin
Yalnızlığına isyan edip
Kendini ufuklarına bıraktığı bir uzak deniz

Kalmadı işte kendinden başka
Yaşamamışlığının hesabını soracak kimse
Sen de vazgeçersen sevmekten
Kalmayacak senin kadar sevecek kimse

Özünde başlar her şey
Her şey özünde biter
Bir bakıştan çok ötedir
Bir dokunuştan anlamlı
En güzel söz içinde saklıdır

En güzel sevgi anlatılamaz
Sonsuza dek konuşulsa bile
Çünkü tanımı yoktur gerçek sevginin
Bir resimdir yüreğine çizilmiş
Kızıllığında saklıdır kanımın her damlasının
Tuzunda saklıdır gözyaşımın

Susmamı istiyorsunuz benden
Susuyorum işte
İçimin gürültülerini dinliyorum sadece
Susuyorsunuz aslında hepiniz benim gibi
Ne kadar çok konuşursanız konuşun susuyorsunuz

Üzerine basarak geçtiğim her gün
İnce bir bıçak yarasıdır artık esmer tenimde
Her gün biraz daha tükeniyor
Adını nabzım fırlayarak andığım ne varsa
Aşk gibi
Emek gibi
Ve ben tükeniyorum

Daha da önemsizleşiyorum
Sokaktan geçen adamı oynuyorum artık sadece
Sokaklarda çirkin sesiyle türküler okuyan

Çoktan akmıştır başucumda sakladığım kitabın mürekkebi
Milyonlarca göz olsanız
Milyonlarca kulak olsanız
Duymayacaksınız artık
Kendi duymak istediklerinizden başka hiçbir şeyi

Kaybediyor olsam da bugün her şeyimi
En derin yerime hapsettim sevgiyi
İnan ki ne kadar hırpalasalar da
Terk etmeyeceğim...

2 Mayıs 2003

www.melihcoskun.com