ait olduğum yanlışlardan
geçtim, yasak meyve dolu bahçelerin
kavruk topraklı yollarından
gömleklerimin önü ardı her yanı
yırtık…
ait olduğum yalnızlardan
zamansız, bakışları bir noktaya sabit
noktaya kızar, bitirir (neyi)
her şey noktadır avuçlarında
alnında gelecek çizgisi
süt dişlerini arayan
hiçbir mutluluk gibi tamı tamına
onu da bulamayan mızıkçı
eksik düşlerini, dizlerini kanatan
kendi ruhuna kazıkçı
bir çocuk…
ait olduğum yazlardan
kendimi koyamadığım yazılardan
miğdemi ekşiten bazılardan
kemikelrimdeki dişlerimdeki sızılardan
geçtim,
ve bir daha geri dönmeyeceğim! ! ..
ak
Abdullah Korkmaz AkiKayıt Tarihi : 1.3.2010 15:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!