Geçiş Mevsimi Şiiri - Kağan İşçen

1.

koynumda oynaşan martıyı
pencereleri ölü gözlerine benzeyen
apartmanların camlarında kaybedince
suskunluğumu getirdim uykuna...

saçlarında tortulaşan bütün sonraya
tek önce olmak için unutuyorum tüm zamanı
şairler şehirler adımlar
ben dünyalar atlarım
sevgiler ağaçlar seçerler düşlerine
bulutları şımarık yağmurlar
şarkıları her seferinde farklı
suskunluğumu getirdim öyküne...

2.

arkadaş anılarım yalnızlığına hazır
kapılarım hep yola bakar
balkonlarım giriş katı
kaynayan suyum deminde
kıvamındayım seni her türlü sevmeyi yorumlamanın
sana gözlerimin geçmişini anlatmalıyım
tüm bakmalarımın ertesi günkü yorgunluğu
sana bakınca avutuyor ya denizlerini
seyir defterimin sayfalarında yoğun
üşüdüğünü hep bildiğimi bilmeni anlatmalıyım...
hepsinin sonrası
yalnız ikimize ikindi
yalnız ikimize bir ilk akşam unutması...

serin yola çıkmalarımda tek başımayım yine
kedilere taşlara ve yapraklara
yalancı düşmemek için manzarasına
bu geçiş mevsiminin
içimde hiçbir şeyi saklamıyorum
yürüdüğüm ömür kesin kendim değilim
ama tuttuğum an sana
oturtup karşıma ikinci bir kendimi
seni anlatıyorum
bu geçiş mevsiminin sonunu
görüntülerin bulanıklaştığı anın kuşları
tek başlarına göçüyorlar
başka bir oyun yok der gibi masallara
tek oyun bu geçiş mevsiminde...

ardı ikimizin ikindisi
ardı ikimizin ilk akşam unutması...