Geçiş Şiiri - Özkan Özdoğan

Yükselir sokağın boşluğu.
Soğuk daha bir üşütür.
Uykusuzluk gitmek bilmez gözlerimden.

Koşturur durur çocukluğum,
pencereme vuran ışıklardan korkar hala.
Bir yanımı boş bırakırım
-sızmaya çalışırken yalandan,bir yanım
hep kendime saklı.

Kitapların sayfaları aşınır,
başına dönmekten,
tümünün anlamdaşlığına inat...

Bulutlar denizin üzerinde dolanır,
bir ben değilim mavnaların meraklısı demek,
her şey değişir,grileşir,yağmur bile.

Sabaha kadar dar olur dünya,
daralır nefesim,
sesim kısılır.
Sen,uyursun...