veresiye kapanmış sanıyordum
kara kaplı defterlerden
ayağının altında eziliyordu yol
tonlarca ağırlığında
çiledikçe çiseli yağmur gözleri
dudağında kalan tortu
yalnızlığına birikirken
özlemlerim dolusu
kıyı köşe sensiz
düşlerim bile sensiz
kuraklığını düşürmüşsün yüreğime
bereketi yok sevmelerin
çekmiş çizgisini çevren
elinde çizgi evren
satılığa çıkarmış devren
ölürüm sensizliğe
arada kalır
uykusuzluğum ve göz yaşlarım
gülücüğü noksan yüzünde
kahrolurken
geçip giderken
100911denizli
Kayıt Tarihi : 13.11.2011 15:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!