Bir seyyah gibiyim. Yönüm zayi, ben yitik. Mahsur kalmış bedenim ruhuma. Ne kaldı geriye ki gelecek bizim ola... Ümitvar olmakla ümitsizlik arasında ki çizgiyim şimdi. Nereye koysam kendimi. Kaç Araf daha yaşayacak bir Alak kadar olan el, ayak, göz, kalp ve ruh... Ah annem. Güzel annem. Bilsen ne çok özlüyorum geçmişi. Taa en geçmişi. İmrandan öncesini. Ve yarım ayakkabı ile koşup düştüğüm gelir aklıma. Ve Diz kapağı yırtık pantolunum. Hep yama yapardın anne. Şimdi büyüdük. Gardırop dolu elbise ama yürek yırtık be annem. Oraya da bir yama yapsan olmaz mı...
Geceyle örtünmek. Ne acı.
Kayıt Tarihi : 17.2.2018 13:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!