Geceyi Gündüzle Aldatıyorum

Dile getirmek istediğim ama yutkunup yutkunup tekrar sustuğum tek günahımsın.
Oysa helaldi ellerin ellerime,
Gözlerin gözlerime,
Yüreğin yüreğime.
Peki, kim koydu haramı aramıza?
Hâlâ cevap bulamıyorum...

Ne güzeldi hayallerim;
Hep senler çizerdim dudak kenarlarıma.
Gülmeyi sende öğrendim ben.
Bir rüyaydı varlığın,
Şimdi yokluğunun hezeyanları altındayım.
Dilimde yarım yamalak bir şarkı,
Ucundan yanıyor sigaram,
Dumanında gözlerin.
Unutmam gerek diyorum seni,
Ama unutamıyorum.
Unutmanın var mı bir ilacı?
İnsan kendine hep geç kalırmış,
Kendime geç kaldığım yıllara hesap veremiyorum.

Ayaklarımda prangalar,
Dilimde zincirler,
Ellerimde geçmişin paslı diş izleri.
Nereye dönsem pişmanlık,
Gökyüzünde asılı kalan bir ah gibi.
Adımlarım geçmişe gömülmüş,
Her sokakta hatıraların izi.
Ne yapsam kurtulamıyorum,
İçimde yankılanan o boş sesten.
Sevgim mi ağır geldi sana,
Yoksa korktun mu bendeki derinlikten?

Geceyi gündüzle aldatıyorum,
Her yeni sabah aynı karanlık.
Kalbim bir mezar taşı gibi ağır,
Üzerinde adın kazılı, ama sensiz ıssız.
Belki bir gün unuturum seni,
Belki geçer bu acı, ama ne zaman?
Kendime geç kaldım diyorum,
Ama geç kalmak kader mi, yoksa seçim mi, anlayamıyorum.

Hadi söylesin yıldızlar,
Hadi anlatsın rüzgarlar.
Kimin yazgısıydı bu ayrılık?
Ve kimin hatasıydı bu suskunluk?

Suçlu kimdi?
Sen mi,
Ben mi,
Yoksa kader mi?
Özlemek, ölmekten iki harf fazla;
İki harfe ömrümü harcamak kaderim olamaz.
Olamaz!
Sil kaderimi ellerim;
Ben onu unutmaya niyet ettim.
10.12.2024 11:40