Geceyi dinliyorum….
Bir elimde kadeh, bir elimde kalemim.
Bu kalemin ucunda
Yalnızlığım, duygularım, tüm alemim.
Gök yüzü; kap karanlık.
Ay; hapsolmuş bulutlara
Yıldızları toplamışlar bu gece…
Hüzünlendim….
Bir an; sevdiğimi andım yine
Bilmem hangi sevgili?
Benim gibi; yarı akıllı, yarı deli
Yıldızlardan; taç yapmıştır sevdiğine.
Geceyi dinliyorum….
Akşam sefası, hanım eli kokuyor
Burcu, burcu.
Etrafımda çiçekler
Sarısı, mavisi, kırmızı, beyaz, turuncu.
Yine sen geliyorsun aklıma
Sen. Gönlümün çiçeği
Seni anlatıyor bana
Bahçemde cır cır böceği.
Hüzün gidip, isyan geliyor
Çekilsin dünyamdan, kara bulutlar
Filiz versin, tomur olsun yeni umutlar.
Dağılsınlar diye
Rüzgarları çağırdım.
Avazımın çıktığı kadar, bağırdım.
Birileri duydu; isyanımı, sesimi
Gönlümdeki fırtınayı, feryadımı dindirdi
Bu karanlık geceyi,
Aydınlığa döndürdü.
Kayıt Tarihi : 25.6.2010 15:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!