Kasvet çökünce bazen, geceye yürür
Gecenin esrarında yıldızlar söndürür
Yalnızlığın en bakir zeminine bürünür
Hayallerimde yaşar ve orada ölürüm
Issızlığı bir gömlek gibi üstüme giyer
İçimde sessizliğin çığlıklarını duyar
Çekirge korosunun ritmik senfonisinde
Ezgisinde kavrulduğum türküler okurum
Zihnimde geceye özenle bir sofra kurar
Sunilikten arınmış doğal lezzetler tadar
Her bir ikrama sonsuz şükürlerimi sunar
El değmemiş diyarlara kapılar açarım
Ay, gündüzden batmış, gece bana yalnız kalmış
Karanlık adım adım sabaha yol alırken
Rüzgâr, selvilere ılık ılık dokunurken
Gece sakinlerini garip bir korku sarmış
Kayıt Tarihi : 1.12.2014 17:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!