Geceye Tutsak Şiiri - Hasan Can

Yaprakları düşerken ağaçların bir sonbahar oyununda,
Oyunculardan yoksun rüzgarlar esiyor deniz kıyısında...
Bulutlardan kaçan yağmurlar, tenimde anlam buluyorlar,
Sesimde bir sessizlik yankısı, acım yüzünün hoyratında...

Kalbimde bir deniz kızı, gökyüzünde hüzün yıldızı,
İçimde bir yol tutulmuş, yalnızlıktır yürüdüğü ruhumun.
Saçlarında iki satır şiir saklıdır, dudaklarıma malum olan,
Gözlerin sol yanıma ölüm korkusu yaşatıyor.

Bir bekleyiş sarıyor geceyi,
Sayıyor gece zamanı, ben benden çalınıyorum...
Bir umut büyüyor gündüze,
Ben gecede tutsak kalıyorum...

Sana değer verirken, kendime yara vermişim,
Kabuk bağladığında, yeniden varoldun zihnimde.
Acıyı sonbahar getirdi sanıyordum,
Ölüm sendenmiş meğer, yaşamaktan alıkoydun beni.