Geceye Sığmayanlar

Bir sokak lambası gibi yanıyorum,
Kimse geçmiyor altımdan,
Adımlarımda yankı yok,
Sadece içimde kırılan zaman.

Bir fotoğraf kaldı elimde,
Gülüşün eksik, gözlerin uzak.
Annenin sesi gibi özlenen,
Ama olmayan bir sabah.

Bugün de ölmedim,
Ama yaşamak da gelmedi içimden.
Bir bardak çay gibi soğudum,
Kimse fark etmeden.

Yalnızlık, adımı ezberlemiş,
Her gece aynı saatte uğruyor.
Ben ona kapıyı açmıyorum artık,
O camdan bakıyor.