Geceye Sığmayan Direniş Şiiri - Seyrani Göl

Geceydi…
Ama karanlık sadece gökte değildi.
İçimize çökmek isteyen bir yok oluştu,
Sinsice süzülen,
Tank paletinde yankılanan ihanetin sesi…

Bir milletin kalbi,
O an, aynı anda çarptı.
Ve sokaklar doldu yüreklerle,
Çıplak elleriyle
Demiri susturan bir halkın çığlığıydı bu.

Kurşunlar yağdı,
Ama yıldızlar daha parlak aktı gökten.
Ve bir çocuk
Annesinin eteğine sarılarak sordu:
“Anne, bu gece neden ağlıyorsun?”

Cevap, gözlerinde saklıydı ananın:
“Vatan, evladım…
Vatan göz göre göre ölmesin diye…”

Kimi şehit oldu sabaha varmadan,
Kimi kolunu, kimi hayalini bıraktı orada.
Ama kimse geri adım atmadı.
Çünkü onlar,
Geceye gömülen bayrağı
Yeniden göğe kaldıranlardı.

Ve sabah…
Gözyaşıyla yıkanmış bir umutla doğdu.
Bir millet,
Kendi küllerinden yeniden var oldu.

O gece,
Yalnızca tarih yazılmadı.
O gece,
Bir millet kendi kalbini yoklamayı öğrendi:
“Biz,
Biriz,
Ve hiçbir karanlık
Bizi gölgede bırakamaz!”
S.GÖL