Geceye ne bırakabilirsin ki saklayabilsin?

Hissiyatlardır aslında
Manaya saklayan sırları...
Gecenin içindeki hangi karanlık farklıdır birbirinden?
Bulutlar kapattığında yıldızları, ayı
Hangi karanlık daha gridir ki sahiden?
Hasretlerden
Yağmur yüklü bulutları ne kadar saklayabilirsin ki?
Ne kadar dayanabilirsin söyle?
Sazlıkların inlemelerine...
Öyle geçsin işte
Gitsin isterse
Tenine sararmış hazan yaprakları...
Zaten rüzgarlar ne kadar alıkoyabilir ki onları
Sana saklı hüzünlerimden...

Ve
Bırakırım ölümlere
Sevdama hasrettiğim kayboluşlarımı...
Zor zamanlardır yaşam diye diye küçümsedikleri ömürler...
Zor imtihanların en ızdıraplısıdır
Dertlenmek için
Aşkın yanına dahi yaklaştırılmayan meçhule gidişler...

Ve alıp götürür seni nihayet...
Gözün arkada kalsa ne farkeder
Dinlemez yelkovanlar
Dinlemez akrepler...
Vakitler, hep
Umarsız, zalimce sel olup akıp gider...
Geceye ne bırakabilirsin ki saklayabilsin?
Yıllar
Çok gelir belki gözüne
Belki bitmez zannedersin kederler...
Oysa gece
Öyle yaşlı
Öyle yaslıdır ki
Almaz aklın, havsalan
Şaşarsın ardından
Yıllarını alıp giderken...

Heyhat!
Ölüm var bu alemde
Her cana yakılan biteviye kibritler var
Ve çalınır eskimişliğin katranları alemlere...
Heyhat!
Ölümlere kalır hep mizanlar
Acılar
Kahırlar...
Oysa değil aşklar
Değil kibirler...
Değil sahipleri
Değil hiçbiri
Bu ölümlü bedenlerin...