yalnızlık, içimdeki tek kalabalık
suskunluk, en çok bağıran halim
gözlerimde donmuş bir gidiş var
arkamı dönsem uçurum, önüm sis
geçmiş, zincir gibi bileğimde
unutmak, hatırlamanın bir şekli
yüzümde kalan son iz: kendim
içime gömdüğüm her şey yaşıyor hâlâ
dil sustuğunda başlar gerçek cümle
yıkılmak, bazılarına yakışır
yaşamak mı?
alışkanlıktan ibaret çoğu zaman
kimse bilmez, içten yananı
küller konuşmaz, ama iz bırakır
bir adım daha atsam
ya düşerim, ya kendim olurum
Kayıt Tarihi : 16.6.2025 22:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
söylenecek söz yazılacak yorum varmı ki hayata?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!