Geceye Bak Sen Şiiri - Doğal Deniz Akınay

Gündüze bakma
Hayvani bir arzuyla güneşi kahreden
Geceye bak sen,
Bak sen,
Nasıl can çekiştiğini gör havanın,
Böyle bir havada sessiz bir elveda aldım senden,
Henüz anlatamamıştım yangınını kavgamın,
İlk günün umutlarını tutuştururken cennetten,
Ellerime değmeden, sımsıkı...
Köprüden de alamam ki hıncımı!

Sadece sen ve ben,
Aynı anda bakıyorsak geceye,
Yıldızların parıltısı bizden,
Üstelik seni sayıklatıyorum her heceye,
Geçmiş yıllar ağlıyorlar,
Neden yanlış umutlar hep bu şehirden?

Benim bahçemde tuz kusuyor bir aptal,
Dragor nehrinde yıkıyorsun beni,
Çıkmıyor aklımdan o ilk hoşça kal,
Ellerinse kayıplarımda bir ihtimal,
Neden istemiyorum çekmeni?
Bak sen, yine ele geçirdi Ares beni.

İçimdeki sessizlik dildeki bağı fora etti,
Sana bağlıyım, bir yel ol es beni, benden
Ve bak yine tanrıların şarap ektiği dağlara,
Beraber günah üzümlerini çiğneyelim,
Lanetlenmek pahasına al beni, benden

Bak sen, nasıl bir çocuk gülüşünü saklıyor
Kadın olduğumdan mı her gelen,
Tekrar tekrar doğuyor?
Kim gelse unutturuyor cezamı
Bak yalvarırım, kimse sevmiyor verdiğim selamı