Gündüzün güneşinden çok, gecenin karanlığına aşığım.
Sırları yüreğinde saklayan, utancı örten geceye.
Hasreti saran, sevdayı bağlayan geceye.
Korkunun hüküm sürdüğü söylense de
Dinginliğin, huzurun dostu geceye.
Aşığın sırdaşı, gönlüyle baş başa kaldığı geceye.
El, dil ve görünmeyen gönlü dilimle duaya dururum geceye
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Saklanmış aşkların bağ bozumuydu belki de sırların saklandığı sırlar yüklü küplerde saklanan...
Güneşten uzak geceye yorgun...
mustafa yılmaz
ant+10
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta