Yokluğun volta atıyor yüreğimde.
Karanlık bir sokakta boğuyorum adını,
Geceye asılı kalıyor adının heceleri.
Oysa sözü vardı bana düşlerimin,
Adınla yazılacaktı gecenin demleri.
Sen oynak bir fahişe yatağında söndürüyordun ışıklarını.
Benimse An'lar anıya dönüşüyordu zihnimde.
Tenimde demlendirdiğim dudak izlerini,
Söküp atıyorum kirletilmiş geleceğe.
Bizim olan şarkının es durağındayım şimdii
Aşina olduğum bir sessizlik,
Örtüyor gecenin mahremini.
Ruhunaydı rotam halbuki;
İliklemiştim kalbimi kalbine.
Ve kelebeklerin en alacalısının
Kanadına yazmıştım dileklerimi.
Bilseydim solduracaktın renklerini,
Takar mıydım umutlarımı, nadide ömrüne.
Sol yanımdan dökülüyor şimdi hayallerim,bir bir bağrımın içine.
Eşgali olmayan zamanlara geçiyorum.
Sensizlik dansa başlıyor bedenimde.
Alıyorum uzattığım yüreğimi yüreğinin ellerinden.
Ve salıyorum tüm şiirlerimi evrenin bilinmezliğine.
Nihal Bıkım
Kayıt Tarihi : 29.3.2020 05:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nihal Bıkım](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/03/29/geceye-asili-kaldi-adinin-heceleri.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!