Geceye... Şiiri - Deniz Banak

Karanlık kuyuya eğilenin gözleri kararır
Göğe uzun bakanın gözlerine bulutlar dolanır
Acının uğradığı bedene teselli gelmez olur
İnsan bekledikçe vaktin inadı tutuşur, zulüm bitmez olur…

Söz ağızdan bir kez mi çıkar
Güneş yolundan bir kez mi sapar
İnsanın şansı bir kez mi dolar
Kalbe hüzün bir kez dolar da devranın dönmesine ne kadar var…

Sıkılı yumruk ne zaman gevşeyecek
Dakikalar birbirini ne zaman terk edecek
Gözler şuursuzluğunu ne zaman yenecek
Bu gün hiç mi bitmeyecek, hiç mi bitmeyecek bu karanlık eziyet…

Uykuya hasret bu kadar olmamıştı
Ruha bu kadar karmaşa hiç uğramamıştı
Zaman öğretmenmiş sahi, hiç öğretmemişti
Bu gülüş yalanmış da bu gözler hiç görmemişti…

Kum saati ters çevrilse bitecek mi bu, dersin
Güneş batıp doğsa batıp doğsa aynı güne doğar mı dersin
Ellerin vurduğu yerden izi silinse
Kalp de rahata erer mi, susar mı bu isyan dersin? ..

Kimin hakkıydı der soru, cevabını bilemem
Dert neydi der soru cevabını veremem
Aç gözlerini gör der cesaret edemem
Bu ceset de mi benim der, susarım söyleyemem…

Sus konuşma bitti kelimelerin süresi
Yine o lanet sessizlik kazandı gecenin zaferini
Islak ten ıslak zemin gibi serin bakar zafere
Alışılmıyor bu terkedilmişliğe
İsyan hala kopkoyu geceyle alay edercesine…