Geçerken Kendimi Gördüm

pırıl pırıl parıldayan bir cıvıltı içinde yaşardım ben
çocukluğuma ait duygularımı yakalardım bazen
bazen sisli bir sabah güneşinde nemli ve bulutsu yeşillikler olurdu
ne bileyim işte! özlem ve bir daha yaşayamama korkusu
hüzün kaplamıştı etrafsızlığımı
deniz kokulu yele vermişken boynumu
celadıma ait avuç içiyle tünedim geceye
sahipsiz sandım kendimden çalınanları
kendimin sanmışken oysa
inanmıştım, adanmıştım
sadece geçiyorum sanmıştım
kendimden habersiz, kendimden azade
sadece insanlığa ait duygularla süsledim cellatsı avuçlarımı
birazda serbestçe
ama korkmadan,
ölmem diye susamadan içmiştim suyumu
çamur, gökyüzü,gezegen ısırığı
ben geçiyordum hayatın kıyısından
oysa bir de etraf olmalıydı, birde ben
keskin bir ilaç kokusu kadar yoğun ıslığı
geçiyordum, yapayalnız santim santim uzayan gecede
kah gabe kalıyordum kuytu kırılganlığımdan
kah kılıç sallıyordum gölgeme
üzülmüş ve birazda sabırsızca adımlar attım
sakın Dostum! sakın,kendime söyleme
diye diye
kendime zulmetmiş, kendimde boğulmuş
bencillikle sarılmışım sesime
dedim ya özlem ve birdaha yaşayamama korkusu
andolsun ki ruhuma Üfleyene
bulursam kendimi geçerken etrafsızların miskin sokağından
aşk ile, heyecan ile, hüzün ile
Şükür Rabbe, teşekkürler herşey için
göçerken adını anmak, adına dilimle nefesimle ses vermek
güzel bir şey yapmak için
geçerken kendimi görmek dileğim
ya ötede ya beride sessiz ama çığlıkla, sessiz ama nazenin
ben kendime dairim
yaşamım,hayatım, ölümüm
kanserli zamanın celladı avcumda davul
çaldıkça inlemekteyim
geçerken kendimi görürüm diye
aynalardan,etraftan ve mekandan ayrı olmadan
benliğime zaman ekmekyetim
kuşlar uçarken kanatlarında beni de tartsınlar diye...
kendimi seyretmekteyim
avuç dolusu yalnızlığımla beraber..