Geçerken Şiiri - Kağan İşçen

kanatları kırık kanarya sustu
gözlerinden vuruldu kartal
arslanın pençesi düştü
dağ kayasız kaldı
tanrılar düş kurmaya başladılar
imkan/sızım
bırakmam yokluğunu...

annemin saçları gibiydi pazar günü ağaçları
öyle üstüme eğilen bir koku yapraklarda
bademlerin yanından geçerken
son sesi bir ilkyaz kelebeğinin
senin beni çağıran sesin...

burda zamanın hükmü yok
uzak köylerle bir susar gözlerin bile bilsen
kızıl bir yansıması olur göğün denizde
öyle kabullenilmiş hüzünler çöker güzelliğine
düşlerinin...

akşama yakışan yağız bir acıdan kaldım
tüm mevsimlerim lekeliydi kaba unutmalardan
sevmeye sadece başladım
voltasız bir tutukluluktu kimliğim
aşk tarihsiz sevgi yorumlu
ortasız ikisinde de yokum
sendeyim ben...