Onların bu tutkularının devam edeceğini tahmin edemedik,
İnsanların bazen bir arada ve el ele kaldığını bilemedik.
Sebepsiz yere çöplüklere atılırdı hayatın tüm renkleri,
Yerinde değildi aklımız.
Her ne olduysa oldu,
Sol taraftan çarptı ikimize de darbeler.
Yanlış anlaşılmaları destekledik yaygara çıkarmadan,
Küle çevirdik gülü tomurcuklarına doymadan.
Acının tadından donuklaştı dilimizin ucu,
Ellerimizi yaktı ısırgan otu göz açıp kapayana kadar.
Dudaklarımızda paslandı,
Dokuz Mart'taki sevişmelerimiz.
Üzülmek yok, geri çekilmek yok, asla,
Aşk gölgesini kalplerde bırakarak yürür,
Yeniden başlar gün ve geçer alacakaranlıklar.
Kayıt Tarihi : 18.8.2024 15:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!