Geçer Şiiri - Veli Kurum

Gel yâr hebâ etme canı vakti zamanım geçer.
Mah cemâlin put eylesem sanma imanım geçer.

Gör ki sînem eşiğine kurmuş aşk dergâhını,
Bekler gece gündüz belki kaşı kemânım geçer.

Ne vakit süzülse bir yaş yâremin gerdanından,
Anlar Tabip hayalimden cân-ı Cânânım geçer.

Yâr ki ıslananın dili, Nuh’a sal olmuş tenin,
Ar etmeden yüzüme yüz sürse tufanım geçer.

Bir tutam misk-i amberin dökülse yel üstüne,
Hem ben kendimden geçerim, hem de cihanım geçer.

İbrahim say şu sînemi, ey göğsümün Nemrut’u,
Gülşen’e dönsem nârında derdi hicrânım geçer.

Gel ey rûhumun kâkülü ardından izin riyâ,
Sensiz ziyân vaktim harâp böyle her ânım geçer.

Kul Veli’yim kaldır ey Rab! gayrı perdeyi gözden,
Görem nasıl aşk bağından, boyu fidanım geçer...

Veli KURUM