Gecenin Tesellisi Şiiri - Ahmet Yusuf Yı ...

Gece ne kadar da gece bu gece.
Ama rol yapıyor,
Ya yarına, ya bugüne.
Seviyorum geceleri duvarlarımı;
Konuşmayı seviyorlar benimle.
Fakat anlamıyorlar beni.
Anlasalar da zaten konuşamazlar ki...

Bazen sessizlik daha iyi,
Ya da sessizliğin içinde bir melankoli.
Ya da sadece bir ses.
Sessizliğin içinde ufacık bir ses.
Hayır...
Sessiz gürültüleri sevmiyorum.
Sadece gürültüsüz sesliler olsun istiyorum.
Ama öyle bir ses ki;
Plaklar kıskansın,
Pikaplar imrensin,
Radyolar ahizesi açık baka kalsın...
Bulabilir mi bu gece bana böyle bir ses?

Boğazım küfürden yıprandı bugün...
Yakıştıramadım bu elbiseyi kendime ama,
Üstüme tam oluyor ne yazık ki...
İnsanlar...
Çiğ insanlar...
Ağızları köpürmüş konuşuyorlar.
Yüzümü silmekten çok yoruldum...

Hırs, hırs, hırs...
Büyüdüğünü zanneden veletler,
Akıl vermeyi severler...
Cömertliğin en yakışmadığı insanlar...
Kendine yetmezken aklın,
Ne diye verdin bana?
Allah akıl fikir vermeli...
Bana verdiklerini de almalı...
Çünkü;
Taşıyamıyorum bu yükü...
Onlar aşkı da bilirler,
Parayı da...
Onlara bağlı çayı bile nasıl içeceğin.
Kırdım bardağı fırlattım yere bugün...
Önce yüzümü sildim,
Ardından kırdım ince belliyi...
Şaşırttım...
Sessizliği bozdum bugün...
Demek o yüzden şimdi bu sessizliğim...

Sarılmayı unuttum...
Sessiz sessiz unutuyorum her şeyi...
Hatırlatılmayınca hatırlatılması gerekenler,
En iyi yaptığım şey unutmak...
Bir de kalp kırmak...
Asırlarca kırılınca,
Bir günlüğüne de benden bir kaçamak...

Tesellim var...
Bir çiçek dalı...
Onun varlığı...
Gecelerimin tesellisi...
Güzel çiçek, İyi ki varsın;
Mutluluklar başına çalınsın :)