Gecenin en siyahında geziyordum en tenha sokaklarını İzmir'in
Kaldırım kenarlarında ya da bir kapının eşiğinde büzüşüp uyuya kalmış çocukları topladım yoldan geçerken durdurduğum bir dolmuşla
çocuklar ne olduğunu anlamaya çalışırken getiri verdim hepsini belediyenin konuk sarayına
karınlarını doyurdum, sonra yatırdım yataklarına ve usulca üstlerini örttüm gülümseyen çocuk yürekleriyle sıcak sıcak uyusunlar diye yeni yataklarda
sokağa attım kendimi dolmuşçunun 'bırakayım seni de abi' sorusuna gülümseyerek 'sana uğurlar ola benim işim çok var daha'' dedikten sonra
kordona doğru yürüdüm yaşlı bir adam gecenin o saatinde sokağın bir ucunda kağıt mendil satıyordu hala belli ki istediği parayı toplayamamıştı daha cebimden çıkardığım yüz lirayla aldım on tane kağıt mendil
yaşlı adam bana baktı, başladı ağlamaya aldığım kağıt mendillerden biriyle göz yaşlarını sildim ihtiyarın 'hadi bey amca var git yuvana' ağır ağır kalktı yerden yavaş yavaş düştü o evinin yoluna ben gecenin siyahına
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta