Suya asırlardır yazı yazar sevenler, ay karanlıklara saklanır
Aşk kuyularından sular çeker yüreği yananlar, içtikçe harlanır
Su akar, sözcük kalır, aşkın gözü kördür, hep suda dalgalanır
Gecenin saçlarından dipnotlarımıza onlarca sevdanın şiiri asılır
Ellerin düşünce avuçlarıma gözlerim yüreğini avuçladı. O an rüzgâr soluğunu çekmişti anılardan. Anların düşünde bir adam gözlerine bakamıyordu, az sonranın veda korkusundan. Bir gül kopardı dalından gül ağladı, sevdası sarılmadan gün karanlığa saklandı.
Uzun bir yalnızlık davasıdır içimizde biriken. Örülü çitlere dolanır kimi içimizdeki şiirler. Mercan gülüşlerin, suskun öpüşlerin kanatır içimi. Güller açar içimde, gecenin içinde ben seninle büyürüm. Dinle desem sesimi, kentler daralır mı yüreğinde? Seni seven kollayan bir yürek olsam, kömürüm olur musun? Unuttuğun bütün kırıklıklar adına, seven yüreğimde emsalsiz bir aşk olur musun?
Daha dostum eller ile gezer mi?
Solmuş derler gül benzinin iziği,
Daha dostum eskisinden güzel mi?
O ne dedi, sen ne dedin varıncak?
