Gecenin Perdesi Şiiri - Ahmet Turanoğlu

GECENİN PERDESİ

“onbeşçe” –1-

Gecenin perdesi kör bir karanlık
Başıma sicim gibi yağıyor yağmur
Üstüm sırılsıklam çoraplarım yaş
Çevremde cin ve peri,bin bir yaratık
Birden bire farlar,yüzümde çamur!
Bitkinlik ile biter verdiğim savaş
Hiçbir faydası yok; sinir telaşın
Düşersem! Helezonlar yerde ağlaşın

Yağmurun sonunda lapa lapa kar! ...
Kara toprak üstünden baharı söktü
Girer evlerine; ya tok ya da aç!
Sokaklarda dolaşan kalabalıklar.
Yaprak örtüsüyle ölümü döktü...
Rüzgar uğultusuyla sallanan ağaç,
Baykuş sela verir...Sağ olsun başın!

“onbeşçe” –2-

Üzerimden alırken en son perdeyi
Gözler kamaştıran bir nurlu güneş
-Der ki:Haydi uyanın! Sevinin diye
Bahar geri verir,giden her şeyi...
Birden bire bir güzel,hurilere eş
Cennet bahçesinden geldim hediye
-Dedi koştum yanına; uçtu sarışın!
Gözüme vurunca...Camdaki ışın.

Bahçemde cıvıldaşan kuşların sesi
Bir gerçek sabaha müjdeler saldı
Başıma ağrı saran,bu kabus-rüya
Sensiz hayatımın daram perdesi
Parçalandı... Yerini hayalin aldı
Seninle güzelmiş bu yalan dünya!
Yakında geliyorum,dinsin gözyaşın.