Sessizlik geceye en çok yakışan aksesuar olmalıydı ,
Tıpkı ince ve narin bir kadının ,omuzundan beline doğru dökülen hafif dalgalı saçlarını rüzgar uçururken ,gözümüze asıl takılan,dağınık saçları degilde ; dudağındaki kırmızı ruju gibidir ,yıldızlara dalarken sessizliği teğet geçmemiz ...
Öyle ya ,yıldız parlaktır kırmızı ruj gibi ,
Sessizlik ise kimsesiz ,
Okşanmamiş ve bağıra basılmamış kadın saçları gibi ,
Ne kadar karanlıksa okadar çok parlar yıldızların göz kamaştıran güzelliği ,
Ve ne kadar yalnızsa o kadar göz alıcıdır kadının sessizliği ,
Tıpkı geceye yakıştığı gibi ...
Halbuki yıldızın sahibi gece değil gökyüzüydü ...
Ve gecenin payına yalnız sessizlik düştü ...
Kayıt Tarihi : 10.9.2017 23:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!