Gecenin Öteki Yüzü Şiiri - Hasret Sayınta

Hep konuşurdun zaten susar gibi.
Arkanda sonsuz bir düşün anıları kalmış.
Yalpalayarak kalkmaya çalışıyorum ardından.
Biri çarpıp geçmiş sanki yanımdan.
Düştüm peşine boş kâğıtların.
Boş kâğıtlardan dolu geçerek baktım kendime.
Unuttum yine ne varsa unutmadığın.
Sen gülümserdin ve ben sebepsiz hüzünlenirdim.
Beni sokağının masalın da unuttun.
Çektiğin bütün acılara suç ortağı yaptın.
Beni trenlerin uğultusunda unuttun.
Beni gözlerindeki ışıkta değil,
Yetim bir çocuğun yalnızlığında unuttun.
Giden sendin, ben hep ardından baktım.
Beni bataklıktaki sazanın düşlerinde unuttun.
İşte Ocak ortasın da, ıssız bir şehirde;
Tıpkı sana benzeyen birine rastladığımda,
Heyecandan titreyişim gibi.
Yalnız kaldığında da görmek isterim seni,
Hiç solmayan ışığınla, geçmişinde kayboluşunu.