Gecenin Öteki Yüzü İstanbul

Gecenin öteki yüzü
karanlığın kasvetli bakışları ardında
alabildiğine güzel ve huzur dolu.
Gecenin, gecemin öteki yüzü
İstanbul
terk edilmiş duyguların
hayal edişlerlerle hatırlanan
bir sevda
hep yanı başımda
ama
bir daha hiç ulaşılamayacak kadar uzak
dokunmayla hissedilemeyen
bakmayla görülemeyen bir sevda.
Yokluğun somutlaştırıldı yüreğimde ey İstanbul
göz göze gelişlerim
sarılıp yatışlarım hep seninle
bulutların üzerinde yürümek
rüzgarla dans etmek gibi,
seninle sevişmelerim sensiz.
Sevda
görebildiğim kadar uzak
duyamadığım kadar yakın
yüreğime.
Gecenin bir yüzü sen
gecenin öteki yüzü hep İstanbul
gözlerimde.
Az önce damladı son yağmur damlaları
görebildiğim
belki de bir daha hiç göremeyeceğim kadar güzel
çisil çisil
şehrimin, İstanbul`un tüm ışıkları sönük
tüm perdeler çekilmiş gönüllerde
hiç bir ışık sızmıyor geceye
kapkara bulutlar sarmış gökyüzünü
soğuktan alacalara bürünmüş yıldızlar
titrek güneş alevine karşı.
Gecenin bir yüzü hep karanlık
gecenin öteki yüzü İstanbul
derin derin soğuk alışlar gibi
heyecanla
birazda korkarak
tutsak sevişmelerim yarım yamalak bırakılmış
şehvete ramak kala
uzak hayallerimle, başka şehirlerde
hiç dokunmadan, bakamadan gözlerine
yalnızlığın en dayanılmaz doruklarında
aşka susamak
ama hiç kanamamak o pınarlardan
içememek sevdayı dudaklarından ey İstanbul
ve gelememek uzak şehirlerden
İstanbul`a.
Zamandan sürgün yemiş yıllarım
tel örgüler ile çevrili bir beden
her dokunuş bin yara
her sarılış bin ölüm bırakır gönlüme
ne kadarda zor sevmek
inanarak yürekten
yaşayabilmek sevdayı her bakışta
imkansızı istemek olsa gerek bu
oysa ki ne çok şeyi seviyorum sanmışım
sevdikçe çok sevişlerimde
kifayelere sığmıyor sevdan şiir sonlarında
işte gecenin bir yüzü ayrılık
Gecenin Öteki Yüzü hep İstanbul
Bende....