Gecenin Kokusu... Şiiri - Engin Çakar

Ah şu gecenin kokusunu
Alamadın doğru dürüst
Çekemedim bağrıma
Kâh vardım dedim
Ama varamadım
Tadamadım iyice
Doruğunda kalamadım
Gecenin dokusu farklı
Gecenin kokusu dokunaklı
Çekmeli ciğere iştiyaklı
Geceler kadim dostum
Geceler karalı, yaralı
Ayın ışığı takip eder
Nazlı nazlı
Gecelerde olamadım
Bir türlü oynak, sazlı
Ey yalan rüzgârı
Ey ihtitaslı
Sessizliğinle büyüledin
Yakıldın ve küllerin
Ölüm döşeğinde serserin
Ah yine gece, yine hava serin
Yıkıldın yâr, hani düşlerin
Mâziydin unutuldun
Acı bir sözdün yutuldun
Ah şu gecenin temiz kokusunu
Alamadım doğru dürüst
Çekemedim bağrıma
Sayende bir türlü koklayamadım
Koklayamadım karanlığı
İzin vermedin buna
Ben kokladım hüsranlığı
Sessizliğin yetti ama
Bu neyin pişmanlığı
Almasamda sayende
Gecenin pak ruhunu
Gecenin siyahı yeter
Gecenin yalnızlığı
Gündüzün feryadı beter
Artık alışkanlığım
Feryatlar uyur gece
Kalmaz ki eski şanım
Figanlar uyur gece
Çıkmaz artık tek hece
Bu nasıl bir bilmece
Kalmaz ki hiç isyanım
Çünkü beden yorulmaz
Uğramaz ki efkârım
Ah geceler, serinceler
Ah geceler, ferah geçer
Suyun hafif şırıltısı
Ve ayın ışıltısı
Yıldızın parıltısı
Gündüzün derdini siler