her şeyin yüzdüğü derede
yüzünün yara izleri
omzuna yaslanan bir ölü
ağaçların köklerini sökmüş
ve oturmuşsun
serçe parmağında uzun beyaz bir kurdele
bahçede tomurcuklanan bebekler için
pencere kapatılmış
yürek sönmüşe yakın
bütün ağaçlar uyumuş
son yaprak düşerken
gözlerimi kapadığım derede
gecenin kökleri
şehir bir mevsimi geveliyor ağzında
artık tutamıyorum sözümü
tüm kapılar kapatılmış
söndürülmüş yankılar
düşler kırılmış
Kayıt Tarihi : 4.7.2008 06:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!