Seni hep gecenin karanlığına benzetirim
Gözlerin bir çift yıldız
Ay ışığı kalbin, kalbin kadar parlak
Sessizliği ise dudakların durgun ve ürkek
Ben aslında seni gecenin karanlığında anladım biliyormusun
Saat eskinin sekiz buçuğu
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta