Gecenin İçinden Duygular

Yine sıcak bir akşamın,
Sessiz ve sensiz bir gecesi,
Uykum yok, ruhum paran parça,
Düşüncelerim, darmadağınık,
Her bir düşünce,
Bir pranga halkası gibi,
Sarmış, sarmalamış,
Ruhumu, bedenimi.
Bir tutsak, bir esir gibiyim,
Karamsar düşünceler, sarmış beynimi,
Kurtçuk gibi, kemiriyor sanki.
Çok dağınığım, çok…
Toplayamıyorum kendimi.

Geceler; beynimin hâkimi,
Geceler; isyanın tek ve yegâne emri,
Geceler; Umut bulutlarının dağılıp,
Yerini karamsarlığın karanlığına bıraktığı,
_________________Bir andır geceler.
Yalnızlığın sesi,
Ağaçların,
Çiçeklerin,
Otların, nefes alışı verişi geceler.
Tüm güzel duyguların katili,
Çılgınlığın sesi,
Cinnet; akıl ve mantığın ötesi.

Sensiz ve sessiz geceler,
Raydan çıkmış bir tren gibi,
Umutsuzluğun, mantıksızlığın,
Ve ruhsuzluğun adresi…

Kimi intiharla noktalar,
Sabahı olmayacak diye…
Uzandığını hissettiği geceyi,
Kimi cinnetle.

Oysa duygularına hâkim olup,
Sabahı bekleyebilse, insan;
Yeni bir gün, yeni bir umuttur diyebilse,
O, an gece hükmünü yitirir,
Fakat duyguların sağı solu belli değil bilirsin.
Demoğlu’nun dediği gibi,
Neyse ki; yine sabah ettik,
Kazasız ve belasız…
Sensiz ve sessiz bir geceyi…
(Haydar Demoglu// Erzurum)