Gecenin Hikayesi Şiiri - Erdal Yıldırım

Ayın şavkını ararım odama vursun
Hele geceler başlasın da dursun

Oturur bir köşede kendimi dinlerim
Kendi içimdedir kavgalarım kinlerim

Camın buğusuna bir çok şiir yazdım
Yazdıkça umutları daha derine kazdım

Ferah odalar köşkler neredeler neredeler
Haline şükrediyor bizi görünce viraneler

Küflü duvarların genzi yakan boğuk havası
Çökeceklermiş başıma bu neyin davası

Hayatı değil de yaşamayı sevenlerdeniz
Bir tuğla olsa da hatırını bilenlerdeniz

Her gece cam kenarında bir rüzgar beklerim
Rüzgara değil biraz olsun huzura nöbetlerim

Erdal demişler 21. Yüzyılın bahtsız şairine
Bilselerdi ağıt yakarlardı şiirlerin her birine...