Gecenin Hapishanesi

Tükenir gecelere olan sabrım, akrep döndükçe.
Siyahım karardıkça kararır, umutlarım söndükçe.
Suskun gözlerimden bir yaş dahi akamaz utanır,
Yüreğime saplanan kahpe hançerleri gördükçe.

Kanım zamana inat akar, gözlerim ışığı söktükçe.
Nefesim ağzımdan zor çıkar, dilimin tüyleri döküldükçe.
Hayallerim hapse düştüğü için ayıplanır,
Parmaklıklara sarılır içimdeki melek, aşk denen yalanı işittikçe.

Sevmek yakar her ruhu, kırar geçer gönül kapısını namertçe.
Dikenli teller vicdana batar. Mecnun yolunda düştükçe.
Keşkelerle yaşamamak için iyikilere sarılır insan,
Sabır denen taş, yalın ayağı kestikçe...