Gecenin Gizemi Şiiri - Talat Aydın

Saat 0.35
Gözlerimde ölü bir bakış
Uykusuzum karanlık odamda
Yaslandım pencerimin ıslak pervazına
Diktim gözlerimi ıssız sokağa

Saat 1.15
Adını koyamadığım tuhaf bir duygu
Uyutmadı henüz beni
Bir kedi yiyecek arıyor
Sokak lambasının aydınlattığı
çöptenekesinde
Kusursuz bir ahenk var rüzgarın
melodisinde
Uzakta çok uzakta
Ürperen bir ışık belirdi birden
Sanırım bir bebek geldi dünyaya
Nereye ve niye geldiğini bilmeden

Saat 3.00
Gece, rüzgar ve ben
Üç ahbap çavuş
Üç yalnız kovboy
Üç kafaderisi soyulmuş soluk benizli
Tüttürüyoruz uykusuzluk çubuğundan
Şiir yazmak geçiyor aklımdan
Çabuk vazgeçiyorum muradımdan
İlham perilerim yok ortalarda
Sanırım hicvetmekteler beni
Başka bir şairin koynunda
Ben de saçmaladım onlara inat
Ben şair değil şiir zararlısıyım
Duydunuz mu beni heyhat
Kırık dökük ne kadar düşüncem varsa
Dökeceğim hepsini ortaya
Beni aldatmak neymiş göstereceğim onlara

Saat 4.40
İrkildim polis sireninden
Elektirik direğinin gölgesi
Giderek büyüyor, kayboldu aniden
Sanki bir heyula
Yok yok garip bir rüya
Göz kapaklarım giderek ağırlaşıyor
Güneş bana inat bir türlü doğmuyor

Saat 9.30
Uyandım bir gürültüyle
Güneş dikmişti gözlerini
Gözlerimin içine
Anladım
Gece, rüzgar, sessizlik ve güneş
Uyutmuşlardı beni yine sinsice
Tanık etmemişlerdi ortak gizlerine