Gecenin Dili Şiiri - Meral Vurgun

gecenin ayışık dilidir her sözün
yaralı bir aslanın nasıl kanarsa yüreği
öyle kanadın kırk yıl
dağlarına küsmüş çığlığın senin
ırmaklarında bulanık sular çağlar
gözlerinde yağmur gölleri
alnına gökkuşağı dolanır

kurak ovalar gibisin
bir yanın cehennem
bir yanında buzul dağlar
zirvelerin duman duman şimdi

benim bağrım demir değil, taş değil
kara kış olsa da mevsimlerin
kardelen düşler gördüm
baharıydın doruklarımın
güllerini kokladım yüzünün
duymadın
gelip yaslandım kara bağrın çınarına
uyanmadın

yağmalanmış kentler gibisin
kanat süzmemiş göklerinde kuşlar
bulvarların terkedilmiş
harabesin
yavru ceylanlar suya inmez olmuş
beni saklamaz uykuların
pınarların çağlamaz
geceyi içip sarhoş olmaz asi başım

“hadi çık yola, gel” diyemem
çiy düşmemiş çöl gibisin
ama beklersin ayak seslerini
zafer şarkılarıyla gelecek olanların
hadi yak ışıklarını kentlerinin
aydınlanmadık sokak kalmasın
biliyorum bu senin de beklentin...