Gecenin Deminde Şiiri - Güven Tekin

Gecenin deminde, yalnız kaldı hayallerim.
Karanlığın içinde kaldı, yalnız gölgem.
Acı dertleri attım yüreğime.
Ölsem duymaz sesimi hiç kimse.

Gökyüzünün mavisine aşk dediler.
Oysa kara bulut ile yazmıştı kaderleri.
Şimşekler çaktı; korktum, ağladım, yoktular.
Ölsem duymaz sesimi hiç kimse.

Sevda, aşk uğruna canlar verdiler.
Yalan, ihanet, ayrılık üzerine şiirler yazdılar.
Ruhlarını Azrail'e teslim ettiler.
Ölsem duymaz sesimi hiç kimse.

Ölürsün, ismin bile senin değil.
Kibir de, gurur da, ego da senin değil.
Beyaz örtüye sardılar, "Deli" dediler.
Helallik verdiler, sessiz sessiz ağladılar.

Aşk maviydi, sonsuz gökyüzüydü.
Okyanusun derinliklerinde ölümdü.
Saran olmadı bedenimi de, yaralarımı da.
Kara toprak oldu, ölümün kollarında.

Şimdi ağlayın, gözyaşlarınız yıkasın toprağımı.
Güller, papatyalar, laleler süslesin mezarımı.
Aşkın türküsü okunsun adıma.
Yıldızlar ışık olsun gecelerime.

Yaşadım, öldüm; duymadı sesimi kimse.
Çektiğim acıları görmedi gören gözler de.
Mutlu, mesut olsun yüreklerinizde.
Gecenin sessizliğine adımı yazın.

Sessiz çığlıklarımı görmeyen gözleriniz kör olsun.
İnceldiği yerden kopsun.
Adımı şiirler, şarkılar yazsın.
"Sessiz geldi, geçti dünyadan," denilsin.