Gecenin Çığlığında Şiiri - Nurten Tarım

Zehirli sarmaşıklara sargın
Kurgulu yaşamın ipotekli yarınları
Unutulmuşluğun hatırlanması mı
Özlenen bekleyişinde bastığım toprak
Ter dalgasının hücre titreyişinde beden
Meçhul geminin son yolcusu sanki
Kirlenmemek için
Ölüme kaçıyor gözyaşı düşmemiş sevinçler

Yanımda hayal sandığı
Birde sen
Sislenen vicdanımın alacasına diz büken ses

Anılara göç eden uzantılarım
Kalbimi deler geçer
Düşer gidişlerin karartısı
Üşür yalnızlığım
Yağar cümleye hasret kelimeler
Bu şehirde güneş tutmayan eller solgun
Gün yorgunu gecemde
Düş çığlığında yıldızlar suskun

Kalbime uzanan ay ışığı
Melodik gözlerinin gülümseyen güftesi
Yatağına uzanan güneş oklarıyla uyansın
Uyansın gecelere başkaldıran beyaz dizeler
Uyansın beşinci mevsim

Diyemediklerime çarpınca gözlerin
Dökülür
Murada erişmemiş göz yaşlarım
Gecenin çığlığında
Şikayetim güneş yolu karanlık
Bedenimi yakar yar
Hayatımı yoklayan
Kaderin duyamadığım sesi
Yönünü kaybeden rüzgar gülü gibisin
Kulağımı çıldırtan yalnızlık

Aşka uzanan yaşlı bir çınar
El değmemiş yaban gülünün isyanı
Gitmelerin öyküsünü yazıyor
Cam kırıkları yuta yuta
Zamansızlığın soluğunda yürüyen
Pervanesi kırık ateş böcekleri!