Bugün nisan bir nisan, hasretimin ilk günü,
O hazin cıvıltılar, gökyüzünü saracak...
Her yerde haykırışlar, sanki delmiş göğsünü! ..
Artık sildim içimden, beni öldüren hüznü,
Şu gelen yolun sonu, bir dehlize çıkacak...
Neden gidiyor onlar, yere atıp yükünü? !
Çevir bir daha çevir, mâtem rengi yüzünü,
Gölgelerin altından, bengi su fışkıracak...
Sırça köşkte bulunca, pârelenen özünü! ..
Bugün çok beklediğin, erguvanın son günü,
Gecenin büyüttüğü, yıldızın da doğacak...
Tanyeri ağarınca, görürsün iç yüzünü! ..
(01.04.2000- Adana)
Arif TatarKayıt Tarihi : 7.1.2009 14:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ümit, ümitsizlik! .. Bir anda her şeyin bitmesi veya öyle zannedilmesi! .. Bitirmek ve bitmek! .. Bitti; dersin ama yeni bir başlangıç olması hiç mümkün değil mi? ! Her sabahın yeni bir doğuş olması ne güzel! .. Hep yeni bir doğuşu bekleyelim; bitişleri, bitirmeleri; kabul etmeyelim ki bitmeyelim... Her şeyin bittiğini kabul edenlerin sonunda nasıl bitiğini ibretle görüyoruz! ! ! Çok uzakta bir ışık görürseniz; yılmadan oraya yürüyün, yürüyün? ! O, ümidiniz; tek ümidiniz! .. İlk ışık, bir başlangıç! .. Yollar... Bir menzile varmadan Biter mi hiç? .. Canlar... Seni çağıran Onlar... Gönülden saran! .. İşte burası, Son menzilin; Ya sonrası! .. Sıkı tut ki Çözülmesin elin... Öyle ki, Oradan Ayrılmasın gözlerin... Ümidin... Sevincin! .. Bu başlangıç! Bitmesin; Bu sevinç! .. Acı nidalar, Duyulmasın! Hiç... Hiç! .. Duyulmasın! ! ! Son ümitler... Bitmiş olmasın! .. Yeter ki, Güneş bunda, Kızıl doğmasın! .. Onlar da Canından... Olmasın! ! ! Arif Tatar
![Arif Tatar](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/07/gecenin-buyuttugu-yildiz.jpg)
SEVGİYLE KALIN.
TÜM YORUMLAR (12)