Karanlık gölgeyim gömülmüş geçmişe,
Sesim soluğum çıkmaz olmuş.
Güz bahar gibidir bana evvela,
Mağrur bakan gözler kinle bakar olmuş.
İnsan nasıl dönüşür böylesine,
Cani, sadist, acımasız birine.
İçimizdeki şeytan mıyız biz?,
Yoksa kendimizi mi benzettik şeytan gibi birine?.
Kayıt Tarihi : 25.5.2024 02:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hikayesi yok, izi var.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!