Ne vardı yazık etmeseydin,
Ne bana ne kendine.
Ne vardı eskisi gibi gülseydin,
Yıkmasaydın boş yere.
Bilirsin ya seni gerçekten sevdim,
Gönlüm acır halini kötü görünce.
Herkes seni yaktı yıktı der,
Ben çıkardığın yangını okşarım kalbimle.
Ezelden tanışıktık biz, ezelden aşina birbirimize,
Ezelden sözleşmiştik seninle.
Bugün yine geçtim o söğüdün önünden de,
Yetmedi gücüm gölgesinde dinlenmeye.
Yüreğin acıyor bilirim, sanma ki kaldı kinim sana.
Ben sen oldum, sen ben olmayı öğrendin zamanla.
Kinimle öfkemin kılıcı keskin olsa da,
Yüreğinin acısını hisseder yüreğim, engel olamaz buna.
Kayıt Tarihi : 5.7.2024 01:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!