Beynimin ırmakları ağlamaktan kurudu
Gençliğim sararip soldu
Griye döndü tüm sevinçlerim
Avuçlarımda kaldı mutluluklarım
Gözlerim bilinmezliklerin ayazında
Dona çekti kanım
Bu nasıl bir acı yetim bir yalnızlığı kundaklıyor avuçlarım
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta