Öyle bir düzen ki akıl sır ermez,
Bu yalan dünyadan geçen gidiyor.
Sırası gelene hiç aman vermez,
Eğriyi doğruyu seçen gidiyor.
Kaç devran döndermiş burada fani?
Şan, şöhret, para, pul nerede hani?
İstersen insan ol, istersen cani,
Dünya nimetinden içen gidiyor.
Uğraşma şekille, öze in öze!
Niyetin kötüyse basarsın köze,
Ölüm bu aslında gerek yok söze,
Geceyi gündüzü ölçen gidiyor.
Bu ömür tükenir günle beraber,
Defterin dürülür dünle beraber,
Mahşer meydanına senle beraber,
Yetimden çaldığın külçen gidiyor.
Ey yüce Allah’ım akıl ver bana!
Kalbi bir insanla döneyim sana.
Hangi bir sıfatla gelsek cihana,
Dikişsiz kefeni biçen gidiyor.
Gürsel alim olsa nefsinden kaçar,
Gönül fakirine ufuklar açar,
Alnımda yazılı ne yapsam naçar,
Ağa, bey, padişah, paşan gidiyor.
(4 Ocak 2009-Kadirli)
Gürsel GüveloğluKayıt Tarihi : 27.1.2009 15:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
besteledim sazım ve sesimle yakında you tube kanalımda olacaktır
TÜM YORUMLAR (22)