Geçen Bir Zaman Şiiri - Mehmet Çiçek

Usulca yağıyordu yağmur.
Hayatın tanelerini serperek
Göğün hapsettiği,
Toprağa, suya…
Kaçışıyordu insanlar…
Kimi ıslanmaktan,
Kimi yorgunluktan…
Bir çift kanat çırpınışı,
Yağmurun ritmiyle
Karışan bir ezgi…
El ele bir çift
Sahilin kıyısında yalnız.
Sevişiyor, öpüşüyor rahat…

Akşamın karanlığı siniyor etrafa.
Küçük bir çocuk yatıyor başucunda.
Titrek sokak lambalarından bir senfoni.
Sokakların acımasızlığına inat…
Hayalleri ile uzaklaştı rüyalara…
Yol aldı rıhtımından engin denizlere…
Dalgalar boyun ezdi gözyaşına…
Yağmur olup aktı
Günahsız yüreğine…

Sessizliği bozarak geldi gece.
Yalnız kalmış benliğin zaafında,
Bir çift eldi yüreği ısıtan…
Sert esen acımasız rüzgarda,
Umutlar savruldu başka diyarlara…
Bir kar tanesi gibi düştü,
Çöllerin sinsi oyununa.

Viranelerin önünden geçiyor sis.
Sessizlik tükendi ağıtların başında.
Döküldü her bir gözyaşı toprağa.
Hayat verdi sonsuzluğun başına.
Bir ömürlük çift,
Uyuyan küçük bir kalp
Ve tükenen umutlar…
Kanat çırptı göğün bulutlarına…