Gecem İle Gündüzüm Şiiri - Veysel Şimşek

Kalem ağlar şair ağlar söz ağlar,
İsyankarım hınçlanınca göz ağlar,
Cenneti andırır yeşeren dağlar,
Şiir oldu gecem ile gündüzüm.

Bekliyoruım öfkem nasıl bitecek,
Bu çile bu kahir beni yutacak,
Yok kavim kardeşim elden tutacak,
Zehir oldu gecem ile gündüzüm.

Kucak açtım eşe dosta köle oldum,
Gerçek harbi dobra sözlü dil oldum,
Soğudu dostlarım elden el oldum,
Kahir oldu gecem ile gündüzüm.

Hep düşündüm dedim bana ne oldu,
İyi gün dostlarım şimdi kayboldu,
İçim kan ağlıyor gözüm yaş doldu,
Nehir oldu gecem ile gündüzüm.

Nanköre iyilik içer bir tas su,
Yufka yürek acımanın sonu bu,
Anlam veremedim ilginç konu bu,
Zehir oldu gecem ile gündüzüm.

Varlığında ağam paşamsın derler,
Gelir gider acımazlar hep yerler,
Dar gününde sormaz seni nankörler,
Zehir olur gecem ile gündüzüm.

İnsan olan taraf tutup yanlamaz,
Aç gözlüler vicdan sesi dinlemez,
Veysel derki:kimse beni anlamaz,
Şiir oldu gecem ile gündüzüm.