Gecem Şiiri - Seyyah Mehmet Özcan

Gecenin içindeyim, her tarafım karanlık,
Her tarafım soğuk, her taraf boğuk,
Tesellim acıların içinde saklı,
Hüzünlerim, hasretlerim, özlemlerim.

Gecenin içindeyim, her yanım ıssız,
Sessizliğin sesi sardı etrafımı,
Korkum benim içimde saklı, ben korkumun,
Umursamaz saniyeler bu düşünce yığınını.

Gecenin içindeyim, yırtılmak istiyor sanki,
Bu durgunluk, bu sessizlik, bu sakinlik,
Büyük ve korkunç bir çığlık saklıyor,
Sinesinde, özünde, her kuytu köşesinde.

Gecenin içindeyim, her yanım kalabalık,
Her taraftan bir ses, bir ızdırap, bir feryat,
Terkedilmiş, aldatılmış,ürkek ve meçhul duygular
Tarifsiz bir girdabın içinde çırpınıyorlar.

Gecenin içindeyim üzerimi örttü,
Sardı beni, bir anne şefkatiyle,
Dinledi acılarımı, dertlerimi, kederlerimi,
Ve ağladı halime.

Doyasıya yaşamak istiyorum geceyi,
Karanlıklar beni sarsın her yandan,
Hissetmek istiyorum, seni bütün hücrelerimde,
Kansam ve doysam bu meçhullükle.

Gecenin içindeyim, yolumu kaybettim,
Düşüncelerimin yönü belirsiz, aklım silik,
Yol gösterenim sigaramın dumanı, bitmeyen yollarda,
Bir döküntü ev kucağını açmış bana.

Tan ağarmaya başladı, yavaş yavaş,
Saltanatım son buluyor artık,
Bembeyaz karanlığımı istila ediyorlar,
Hayatla, insanla, zannedilen aydınlıkla.

Bana gecelerimi verin,
Geceler benim, ben gecenin,
Ayırmayın bizi birbirimizden,
Bekliyorum kulübemde seni Ey GECEM! ...