Gecelerle Diyalog Şiiri - Sinan Karakaş

Bazen, biz mi idam mahkumuyuz,

Yoksa, geceler mi diye bekleriz,

Beklerken bakarız ki,

Ne biz, ne de geceler idam mahkumu,

Bazen gecelere sığınırız,

Gündüzün kargaşasından,

Korusun isteriz bizi,

Bazen, kim vurduya gitmeyelim diye kaçarız gecelerden,

Oysa gecelerinde, bize sığındığını görürüz karanlıklardan,

Çoğu kez susarız,

Bekleriz tedirgin ve ürkekçe,

Diyalog kursun isteriz bizimle,

Konuşmak isteriz gizlice,

Oysa kendi halinde,

Saklamış koynunda yıldızları, onları eğlendirmekte,

Ne o bizimle konuşur,

Ne de biz onunla konuşabiliriz insanca,

Halbuki ne bizim dilimizi anlamakta ne de biz onun,

Sanırım hal dilimiz birbirimizi anlamakta,

Sadece bakışmaktayız sessiz ve derin,

Göz kapaklarımın bile farkına varmam çoğu zaman,

Oysa ben onu çoktan terketmişim,

İstemeden,

O hala baş ucumda nöbette,

Biliyorum o gitmek için gündüzü beklemekte.