Gecelerin Köründe Kalan Şiiri - Seyfi Ka ...

Uctan uca suluboyası kuruduğunda gündüzün,
Güneşte yolunu yitirmiş yellere yoldaş düşüp,
efiller esen toprağa
Akşamleyin Ayda,
Kuzgun bir Hayat yavan azığını yarılara bölüşük
Yazısından yaban giden kıraç sehir, cocuk kadar Parmak Köy bicare
Arasinda kalip,
bile bile ölemem…
diyemem vurulursam duyduguma kalbimi,
hoyrat bakamam..!
ve coskunlugunun en nazlisi damar damar yasamin Önümden Forsu gectigi,
Dayanamam..! Dalgasi zulmolan Kadinsiya,
Nöbeti tutan Firtinada haylisine,
Ben ….Delilik bu biliyorum, o laminat Odalardan bakinca ickin
Körlesen bir kabiliyetten yagmurun kirlenen düslerini nasil yaktigini kandilin
Sirtina sirtina carparak cefakar sokak taslarini
Boylu boyunca eziyetiyle sürgün dünya güzelliginin
Bakamam, ömür yolcusunu yüzü egrilerin merhabasizliginda cogu
Ardi sirasinca cehennemler kadar yalniz ve bir gazelden teslim alma Son;
Döneleyip duran gibi Kervan-Garibe, bozuk yollarda, köprülerde siratin
beklermiyim birdaha öyle..
Gecelerin,
yasamdan kaybolan Köründe…

Seyfi Karaca............Mart / 2005